A certain point..

Είναι ένα συγκεκριμένο σημείο, που απο εκεί και πέρα ξέρεις πως τίποτα δεν είναι το ίδιο. Όλα γύρω σου αλλάζουν και μοιάζουν πιο όμορφα, με περισσότερα χρώματα, έχουν περισσότερο νόημα. Και όλα αυτά, υπάρχουν όταν είσαι και εσύ μέσα σε αυτά τα όλα. Γιατί πλέον, τα πράγματα έχουν αρχίσει να παίρνουν τη μορφή σου και να σε βλέπω παντού γύρω μου, να σε αναζητώ στα σκοτάδια τα βράδια που δε σε έχω, ενώ σκέφτομαι όσα βράδια σε είχα..

Γιατί όπως μου είπες σήμερα, ποτέ δεν υπήρξε μέρα που να σε βαρεθώ.. Και σου είπα πως υπάρχουν μέρες που δε χορταίνω. Αλήθεια δε χορταίνω απλά, να είμαι μαζί σου. Να σε ακούω, ή να σε βλέπω, ή να σε νιώθω γενικά.


Δεν ξέρω εάν υπάρχει και άλλο τέτοιο σημείο μετά απο αυτό που να με κάνει να νιώθω πιο πολλά. Εάν υπάρχει εγώ είμαι εδώ για να το ανακαλύψω. Μαζί σου.

You're all around me.

Γύρω απο εμένα, στο σπίτι μου,στο δωμάτιό μου, στο συρτάρι που κρατάω ό, τι θυμίζει εσένα, στο τετράδιο που γράφω ότι δε γράφω εδώ, στα πλήκτρα που πατάω όποτε σου μιλάω, σε κάθε ήχο που θα ακούσω, ή στα τραγούδια πουσε θυμίζουν. Όλα εδώ μέσα έχουν το όνομα σου και είναι ωραίο, ειδικά τις ώρες που δεν είμαι μαζί σου, ξέρω οτι όπου και να γυρίσω το βλέμμα μου εσένα θα δω.


Σ' αγαπάω τόσο που καμιά φορά νιώθω πως δε γίνεται να σ' αγαπάω πιο πολύ.

3/12/2009, 10.45

Already in tears.

Remedy lane

She is twelve and I'm only ten
buried in this soft mountain of pillows
Parents away
She asks me have I been touched
Have I done the thing with anyone yet
Silence - a shy "no"

And there is nothing
That we'd rather share
Than that bodily warmth if we'd dare
But she's already twelve and I am
Just a child
WARM AND SHY

She's so OLD - already twelve and I am only ten
Than was me, young and free, there and then

Now in this hotel room I lie wondering who I am
Never quite as sure after a lie of questioning
Finding out at last that freedom is
A STATE OF MIND
But still not knowing how to get along with this mankind

...finding out at last that freedom is a state of mind...

Pain of Salvation - Of two beginnings


Αυτό θα ήθελα πολύ να το έχω γράψει εγώ. Αλλά τώρα μόνο μπορώ να φαντάζομαι τη σκηνή που περιγράφει, την αθωότητα του παιδιού, την αγωνία να νιώσει, το φόβο του αγνώστου. Και μετά απο χρόνια, ο ίδιος, σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, φτάνει σε ένα συμπέρασμα.
Η ελευθερία είναι μια κατάσταση του μυαλού.. Συνεχίζοντας, ο ίδιος θα της πει, οτι είδε μέρος απο τον εαυτό του μέσα της, τον εαυτό του που του είχε λείψει, το νέο και ξέγνοιαστο εαυτό του.. Δε θα ξαναπιστέψει ποτέ στην αγάπη μετα τη δική τους, γιατί εκείνοι, ήταν πολύ περισσότερο άνθρωποι απο όσο θα 'θελαν...