Πάνε μήνες, αλλά κάθομαι πάλι εδώ μπροστά και θέλω να γράψω. Και δυσκολέυομαι να καταλήξω για το θέμα μου. Τριγυρνάνε πολλά στο μυαλό μου. Εχω μια ευχή. Να ξανα είχα πίσω την αθωότητα μου. Και να ήμουν μαζί σου ακόμα, αλλά σαν παιδάκι...

Science.

Περίεργο για μένα. Αλλά νομίζω στέρεψα, ελπίζω παροδικά. Όσο περισσότερο ασχολούμαι με την επιστήμη μου, απομακρύνομαι απο το γράψιμο, απόδειξη η τελευταία ανάρτηση, πριν 3 μήνες περίπου. Και γίνεται αυτό που φοβόμουνα, μη καταλήξω απλά επιστήμονας και όχι άνθρωπος-επιστήμονας.

Και το χειρότερο είναι πως, δεν τον έχω ακόμα αυτόν το φόβο.
Μήπως ήδη έγινε η αλλαγή?
Ελπίζω όχι...