Κάτι τέτοιες νύχτες..

Κάτι τέτοιες νύχτες που έχω ανάγκη εσένα, ακόμα και αν είσαι μαζί μου, διαλέγω να τις περάσω μόνη. Ίσως γιατί πρέπει να βρώ τρόπο να μάθω να ζω. Να συμβιβαστώ με τη ιδέα οτι τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Ίσως μια μέρα να μην είσαι εδώ και όσο να το φοβάμαι, είναι αλήθεια. Θα με ρωτήσεις γιατί το σκέφτομαι αυτό, αλλά η απάντηση είναι έτοιμη μέσα μου. Σ' αγαπάω απίστευτα πολύ, σε έμαθα, σε θέλω πλάι μου.. Τις πιο μεγάλες αλήθειες μας τις είπαμε μέσα στο σκοτάδι, γι' αυτό και γω τώρα κάθομαι μόνη στο σκοτάδι, και γράφω για σένα... Το σκοτάδι τα κάνει όλα πιο εύκολα, δείχνουμε το πραγματικό μας πρόσωπο, που το κρύβει το φως της μέρας..

Τώρα...

Τώρα μετά απο 4 μήνες, είσαι μαζί μου.. Κάθε μέρα είναι ξεχωριστή και αν με έμαθες κάτι όλο αυτόν τον καιρό, είναι να μην κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια.. Είναι που είσαι απρόβλεπτος και 'άπιαστος σαν όλα τα ωραία' και εγώ δεν μπορώ να σε πιάσω.. Αλλά σ' ασκολουθώ, σε παρατηρώ, σ' αγαπάω και στο λέω όποτε το νιώθω.. Λάθη παλιά δεν ξανακάνω, δε σε ξαναπληγώνω, αν το ξανακάνω θα τρελαθώ..

Ελπίζω να είσαι δίπλα μου για πολύ καιρό ακόμα...