Πέμπτη 30 Ιουλίου 2009
Κάτι τέτοιες νύχτες..
Κάτι τέτοιες νύχτες που έχω ανάγκη εσένα, ακόμα και αν είσαι μαζί μου, διαλέγω να τις περάσω μόνη. Ίσως γιατί πρέπει να βρώ τρόπο να μάθω να ζω. Να συμβιβαστώ με τη ιδέα οτι τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Ίσως μια μέρα να μην είσαι εδώ και όσο να το φοβάμαι, είναι αλήθεια. Θα με ρωτήσεις γιατί το σκέφτομαι αυτό, αλλά η απάντηση είναι έτοιμη μέσα μου. Σ' αγαπάω απίστευτα πολύ, σε έμαθα, σε θέλω πλάι μου.. Τις πιο μεγάλες αλήθειες μας τις είπαμε μέσα στο σκοτάδι, γι' αυτό και γω τώρα κάθομαι μόνη στο σκοτάδι, και γράφω για σένα... Το σκοτάδι τα κάνει όλα πιο εύκολα, δείχνουμε το πραγματικό μας πρόσωπο, που το κρύβει το φως της μέρας..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Τα μεγάλα λόγια και τα πιο πολύτιμα συναισθήματα, ανά πάσα στιγμή μπορούν να ακυρωθούν δίχως προφανή αιτία. Η αμφιβολία και η ανασφάλεια, είναι τα όπλα με τα οποία θωρακίζονται οι έρωτες προκειμένου να αποτρέψουν τη ζημιά. Όσοι δε τα ένιωσαν, υπήρξαν ανέτοιμοι να υποδεχτούν την καταδίκη που τους βρήκε.
Δημοσίευση σχολίου