Ναι..

Είμαι πλέον εντελώς χαμένη, πνιγμένη στο βυθό σου.


Ούτε βοήθεια δεν μπορώ να φωνάξω..

Για πόσο ακόμα?

Για πόσο ακόμα θα το κάνω αυτό στον εαυτό μου? Αυτό που δεν έχει άλλο όνομα απο το δικό σου. Γιατί τώρα, κάθε μέρα σχεδόν, έχω πλέον το δικό μου πεντάλεπτο ξεσπάσματος..
Όπου και αν είμαι.. και έρχεσαι στη σκέψη μου, απομακρύνομαι διακριτικά, και ξεσπάω.
Κλαίω, χτυπάω, σε καταριέμαι, σε μισώ που δεν μιλάς...
Και ταυτόχρονα θυμώνω με μένα που δέθηκα πλέον μαζί σου και δεν μπορώ να κάνω πίσω. Ίσως και τώρα που τις γράφω αυτές τις γραμμές σε μισώ.. και σ'αγαπάω ταυτόχρονα..
Αλλά θα κρατήσω τις σκέψεις μου σιωπηλές...
Γιατί φοβάμαι τη δική σου σιωπή..

Δεύτερη φορά...

Δεύτερη φορά που νιώθω το ίδιο εκτεθειμένη... Σαν να είμαι γυμνή, μπροστά σε χιλιάδες μάτια, και συ απλά με κοιτάς. Και λέω σε κάποιον οτι είμαι ερωτευμένη μαζί του και απάντηση είναι σιωπή. Είναι πραγματικά αβάσταχτο...

Ένστικτα..

Ποιό είναι αυτό το ένστικτο του ανθρώπου που, όταν βρίσκεται ένα βήμα πριν την απόλυτη ευτυχία, τον κάνει και φοβάται, τρέμει και τα παρατάει όλα, με τίμημα την απώλεια?
Είναι το ένστικτο της άμυνας? Αλλά να αμυνθεί απέναντι σε τι? Είναι το ένστικτο της αυτοπροστασίας? Γιατί στον έρωτα και στην αγάπη είμαστε εκτεθειμένοι, και τα πυρά είναι συνεχή.. Αλλά δεν νιώθουμε τότε, νιώθουμε μετα. Μετά που ο έρωτας γίνεται πόνος, τότε τα καταλαβαίνουμε όλα..


Αλλά, όσο υπάρχεί έρωτας, γιατί να μην το ζουν οι άνθρωποι? Φοβούνται να δοθούν, φοβούνται να νιώσουν, φοβούνται να πονέσουν... Αλλά η ζωή, είναι μικρή, έστω σύμφωνα με τα κλισέ.. Και οι τρέλες, τα ριψοκίνδυνα πράγματα επιβάλλονται.. Έστω και αν ριψοκίνδυνο για κάποιον σημαίνει να πάρει ένα λεωφορείο, να πάει να βρει την αγάπη του..

Σελίδες..

Θα μπορούσα να γεμίσω σελίδες ολόκληρες με το πόσο με εμπνέουν τα πάντα πάνω σου..

Νύχτες που καίνε..

Μία τέτοια και σήμερα... Μετά απο μια έξοδο, δύο μπύρες και μπόλικα τσιγάρα, σπίτι..
Τι να περιμένω πάλι σήμερα? Δεν μπορώ να κρυφτώ, δεν μπορώ να σταματήσω.. Εσένα σκέφτομαι που είσαι μακριά, και γω εδώ είμαι μόνη μου, γυρνάω μόνη μου σπίτι, μόνη μου περπατάω στο δρόμο και όταν κοντοστέκομαι στη ησυχία, ακούω μόνο τη καρδιά μου που χτυπάει, και δεν θα ήθελα να ακούω μόνο τη δική μου, αλλά και τη δική σου, ίσως ενώ κοιμάσαι..

Να ακούσω πως κοιμάσαι, και να προσπαθήσω να καταλάβω τι ονειρεύεσαι και που ταξιδεύεις...
Δεν θέλω να σε βλέπω μόνο στα όνειρα μου ή να σου μιλάω στο τηλέφωνο.. Είμαι ικανή για σένα να κάνω οτιδήποτε τρελό, αλλά θέλω εσένα δίπλα μου...

Να σε κοιτάω μπορώ για ώρες, χωρίς να σου μιλάω.. Να κοιτάω το πρόσωπο σου, τα μάτια σου, το στόμα σου, όποια γωνία του προσώπου σου υπάρχει..
Τα θέλω δικά μου..

Είναι έρωτας? Δεν μπορώ να βρω απάντηση στα σκοτάδια που σε ψάχνω...

Do what you must do...

Με σκοτώνεις αργά αργά αλλά δεν κάνω και τίποτα..
Σαν να το θέλω και γω, να είμαι έτσι, να περιμένω εσένα και παρόλο που είναι δύσκολο και έχω βρει την εύκολη λύση, εγώ εσένα θέλω..

''Και δεν με νοιάζει αν θα με πνίξει η φυλακή σου..'
Θέλω να είμαι η μουσική που ξαγρυπνάει μαζί σου..''

Με καις σιγά σιγά αλλά ξέρεις, μου αρέσει, γιατί νιώθω οτι αρχίζω και σ'αγαπάω..



Αλλά φοβάμαι να στο πω..

Χθές..

Χθές, 17/10 για πάντα θα θυμάμαι αυτή τη μέρα.. Γιατί εσύ ήσουν εδώ μαζί μου, στην αγκαλιά μου, και μοιραζόμασταν φιλιά και σκέψεις και αγάπη και έρωτα..

Σ'ευχαριστώ αγάπη μου, μακάρι να σε είχα εδώ συνέχεια, αλλά... κάθε εμπόδιο για καλό δε λένε?
Θέλω να είμαι εγώ η πρώτη που θα σου πώ Σ'αγαπώ..

Κάτι δεν πάει καλά...

Μήπως, λέω μήπως, είμαι η μόνη που καμιά φορά νιώθω σαν εξωγήινη?

Παιχνίδι.

Ευχαριστώ λοιπόν τον χρήστη alx599 http://ststigmi.blogspot.com/

Οι κανόνες του παιχνιδιού:Βάλε Link (σύνδεση) προς το άτομο που σε έκανε tag.
Γράψε 7 αλήθειες για σένα στο blog σου, κάποιες κοινές, κάποιες περίεργες.
Κάνε tag 7 άτομα στο τέλος της ανάρτησης βάζοντας τα ονόματα τους και links προς το blog τους.
Ειδοποίησε τους ότι του έχεις κάνει tag αφήνοντας σχόλιο στο blog τους.
Λοιπόν,έχουμε

1. Είμαι άθεη και καμια φορά τρομάζω που δεν νιώθω την ανάγκη να προσευχηθώ..
2. Μου αρέσει να πέφτω καμιά φορα, ψυχολογικά, μου αρέσει το σκοτάδι και το ευχαριστιέμαι..
3. Κλαίω εύκολα ευτυχώς ή δυστυχώς..
4. Θέλω να γυρίσω μια ταινία και κάθε μέρα νιώθω πως πρέπει να αρχίσω να σκέφτομαι την υπόθεση της..
5. Θέλω να γίνω Άνθρωπος - Επιστήμονας και όχι το αντίθετο..
6. Θέλω να ερωτεύομαι συνέχεια..
7. Δεν vομίζω οτι μπορώ να περιοριστώ σε 7 αλήθειες μονο..

και καλώ
http://kampuris.blogspot.com/ κυρ αντρεα
http://mikrosboudas007.blogspot.com/ το μικρο βουδα..

Εμπνεύσεις.. Μέρος πρώτο.

Η ταινιάρα λέγεται In the mood for love... Με λίγες ταινίες έχω κλάψει έτσι, και έχω νιώσει τόσα.. Οι σκηνές στη βροχή και στο τέλος στην Καμπότζη είναι οι αγαπημένες μου.. Ευχαριστώ μόνο τον Π. που με έμαθε να κοιτάω όχι απλά να βλέπω...

http://www.youtube.com/watch?v=I0tMmsUEGOY

Έρχεται και το μπλογκοπαίχνιδο!!

Φωτιά.

Μπήκα ξανά μες στη φωτιά. Κανείς να καεί μαζι μου?

Το μονόγραμμα...

Αυτό τα φταίει, και η νύχτα που πέφτει βαριά πάνω μου, και η μουσική στα αυτιά με καίει..
Κόμπος στο λαιμό, και δάκρυα ανεβαίνουν σιγά σιγά, και γίνεται αφόρητη και η σιωπή, και το σκοτάδι, και αυτό το καταραμένο ποίημα, που με βασανίζει απο την πρώτη στιγμή..

Που να είσαι τώρα και τι να σκέφτεσαι? Με ακούς που θρηνώ για σένα μόνη στον παράδεισο?

Σχεδόν έκρηξη.

Αν με πιάσεις απο τη μύτη θα σκάσω. Και εννοώ την τρελή, δυνατή, φωτεινή έκρηξη, που καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμα της. Και ο λόγος είναι απλός, αλλά και τόσο περίπλοκος. Πρόσφατα, έφαγα χυλόπιτα. Και δεν είναι οτι δεν 'ανέρρωσα' αλλά οτι δεν έμαθα, ούτε γιατί την έφαγα, ούτε αν στα αλήθεια την έφαγα.. Μόνο σιωπή, και τίποτα άλλο.. Και ειναι απίστευτα ενοχλητικό να περιμένεις να σου μιλήσουν για κάτι τόσο σημαντικό, και απλά να σιωπούν.

Και ήμουν σίγουρη οτι όλα πάνω του θα τα λάτρευα.

Περιμένω...

Συχνά...

Συχνά με πιάνει ένας φόβος, και δεν με αφήνει εύκολα, αλλά με απασχολεί για μέρες. Φοβάμαι, φοβάμαι μην περάσει ο καιρός και τα χρόνια και γω δεν έχω προλάβει να κάνω αυτά που θέλω. Φοβάμαι οτι θα σταματήσω να σκέφτομαι, θα σταματήσω να ακούω μουσική, να τραβάω φωτογραφίες, να έχω όνειρα για τα οποία χρειάζομαι άλλες 3 ζωές για να πραγματοποίησω! Γιατί οι άνθρωποι μεγαλώνουν, και δεν τους νοιάζει, θέλουν απλά ένα ταβάνι πάνω απο το κεφάλι τους, και βολεύονται..

Θέλω να υποσχεθώ στον εαυτό μου οτι δεν θα γίνω έτσι.
Αλλά φοβάμαι.

ΥΓ: Ζήστε μια περιπέτεια, και ας καείτε...

Λάρισα-Βόλος και πάλι Λάρισα...

Στο τρένο, γύρω στις δέκα το βράδυ απο Βόλο για Λάρισα, και κάτι με έπιασε να βγάλω φωτογραφίες μέσα στο τρένο... Διστακτικά έβγαλα τη μηχανή και εστίασα στα καθίσματα. Πάτησα το πλήκτρο και να. Αναρωτιέμαι τι ιστορίες θα είχαν να πουν αυτά. Ποιός κάθησε πάνω τους, που πήγαινε, ποιόν να άφηνε πίσω του ή ποιόν να έβρισκε μπροστά.. Ναι, οι σταθμοί έχουν κάτι το απροσδιόριστο, μία μελαχγολία, και πλανάται στον αέρα...

Η ίσως απλά εγώ το νιώθω μόνο..

ΥΓ: Πάρτε πρωτοβουλίες στη ζωή σας!

Μπορεί...

Μπορεί ένα τραγούδι και μια απλή πρόταση για έξοδο να σε κάνει να βρεις το κέφι που εδώ και μια εβδομάδα ψάχνεις παντού στο σπίτι/έξω/μέσα στο ψυγείο/στα άπλυτα/στη βεράντα?
Ναι μπορεί, και είναι θαυμάσιο πως ένας άνθρωπος μπορεί με την πρόταση 'Πάμε έξω να γνωριστούμε?' να σε κάνει να νιώσεις θαυμάσια..
Καλά, υπερβάλλω θα έλεγε μια φίλη μου, δεν σημαίνει και κάτι. Εγώ όμως ένιωσα ωραία και φιλικά.
Ευχαριστώ Νικ!

Time...

Time

Ticking away the moments that make up a dull day
You fritter and waste the hours in an offhand way.
Kicking around on a piece of ground in your home town
Waiting for someone or something to show you the way.
Tired of lying in the sunshine staying home to watch the rain.
You are young and life is long and there is time to kill today.
And then one day you find ten years have got behind you.
No one told you when to run, you missed the starting gun.
So you run and you run to catch up with the sun but it's sinking
Racing around to come up behind you again.
The sun is the same in a relative way but you're older,
Shorter of breath and one day closer to death.
Every year is getting shorter never seem to find the time.
Plans that either come to naught or half a page of scribbled lines
Hanging on in quiet desperation is the English way
The time is gone, the song is over, Thought I'd something more to say...

Και όταν τολμάς..

Όταν τολμάς τι γίνεται? Κάνεις την υπέρβαση, και η καρδιά σου χτυπά δυνατά, και περιμένεις μια απάντηση, αλλά παίρνεις σιωπή.. Γιατί οι άνθρωποι φοβούνται να σε δουν στα μάτια. Και επίσης φοβούνται να πουν κάτι ωραίο, να σου πουν λόγια ωραία. Σκατά, τι άλλο να κάνω πια? Λένε να τολμάμε, και ας καούμε, αλλά δεν βλέπω κανείς να θέλει να καεί..

Κανείς για συντροφιά μες στη φωτιά?