Στο τρένο, γύρω στις δέκα το βράδυ απο Βόλο για Λάρισα, και κάτι με έπιασε να βγάλω φωτογραφίες μέσα στο τρένο... Διστακτικά έβγαλα τη μηχανή και εστίασα στα καθίσματα. Πάτησα το πλήκτρο και να. Αναρωτιέμαι τι ιστορίες θα είχαν να πουν αυτά. Ποιός κάθησε πάνω τους, που πήγαινε, ποιόν να άφηνε πίσω του ή ποιόν να έβρισκε μπροστά.. Ναι, οι σταθμοί έχουν κάτι το απροσδιόριστο, μία μελαχγολία, και πλανάται στον αέρα...
Η ίσως απλά εγώ το νιώθω μόνο..
ΥΓ: Πάρτε πρωτοβουλίες στη ζωή σας!
2 σχόλια:
Το τελευταίο ήταν ο,τι καλύτερο μπορούσες να πεις!
Εμένα πάλι οι σταθμοί (και αεροδρόμια) μου αρέσουν πάρα πολύ και ειδικά τα μεταφορικά μέσα (τρένα και αεροπλάνα)
Δημοσίευση σχολίου