Αυτό τα φταίει, και η νύχτα που πέφτει βαριά πάνω μου, και η μουσική στα αυτιά με καίει..
Κόμπος στο λαιμό, και δάκρυα ανεβαίνουν σιγά σιγά, και γίνεται αφόρητη και η σιωπή, και το σκοτάδι, και αυτό το καταραμένο ποίημα, που με βασανίζει απο την πρώτη στιγμή..
Που να είσαι τώρα και τι να σκέφτεσαι? Με ακούς που θρηνώ για σένα μόνη στον παράδεισο?
2 σχόλια:
Γιατί αλλοίως η ζωή δεν έχει νόημα
Γιατί σε λίγα χρόνια δεν θα νοιώθεις τόσο έντονα τις καταστάσεις
άκου τι έγραψαν για σένα και θα καταλάβεις πόσο τυχερή είσαι
http://www.youtube.com/watch?v=NuVu0FWRW4A
Δεν είναι υπέροχο πράγμα η έμπνευση; Ακόμα και όταν αναβλύζει από όχι και τόσο ευχάριστα αισθήματα, όπως είναι η θλίψη και ο πόνος.
Δημοσίευση σχολίου