Σ' αγαπώ...

Πως λέμε το Σ'αγαπώ για πρώτη φορά?

Χαμένες ευκαιρίες...

Ίσως οι τελευταίοι 4 μήνες να ήταν για μένα χαμένες ευκαιρίες.. Το ξέρω πως έφταιξα που δεν σου μιλούσα, αλλά φαντάσου και σκέψου, πόσο μικρή μοιάζω στα χέρια σου.. Το ένιωθα, δεν μπορούσα να το βγάλω απο μέσα μου και τώρα είναι αργά, και αυτο το αργά ηχεί στα αυτιά μου σαν εφιάλτης.. Είναι αργά.. Δε σ' έχω πια.. Δε μετανιώνω απλά, τσακίζομαι, διαλύομαι που ίσως και να έχασα τις ευκαιρίες μου μαζί σου.. Δεν θα σε έχω πλέον στην καθημερινοτητά μου? Μου φαίνεται παράλογο... Αφού δεν μπορώ χωρίς εσένα.... Αφού Σ'ΑΓΑΠΑΩ!


Γιώργο....

Είναι σα μαγνήτης που με κάνει να ονειρεύομαι
να μιλάω στα κτίρια, στα σύννεφα, ή να προσεύχομαι
Να 'χα μια θάλασσα έξω απ' το σπίτι μου
κι όποτε βρέχει να πετάω απ' το μπαλκόνι μου
κρατώντας το χέρι σου για πάντα στις φραουλένιες πεδιάδες, στις γραμμικές κοιλάδες
Κι όπως συγκρούεται ένα αεροπλάνο στο μυαλό μου να γίνει το σώμα σου ένα με το δικό μου
Πες μου, πες μου, τι σκέφτεσαι για μένα
όταν τα σώματά μας στέκουν σταυρωμένα
κι από ένα σημείο της Γης αυτός ο ήλιος ανατέλει
Κάποιος τότε σ' ένα στόχο σημαδεύει.

Στέρεο Νόβα - Ένα κλεμμένο ποδήλατο.


Γιώργο.... Μόνο ένα όνομα, συνηθισμένο, αδιάφορο, κοινό.. Για μένα είσαι ότι σκέφτομαι τα βράδια που καπνίζω κοιτώντας το φεγγάρι, αναζητώντας μια αγκαλιά...
Ο κόσμος μου χωρίς εσένα δεν υπάρχει, διαλύεται σαν κάτι τόσο εύθραυστο.. Με έμαθες τόσα, άλλα χωρίς να το θές, άλλα επειδή ήθελες.. Και γω σε έβαλα μέσα μου, και σε κρατάω.. Το ξέρω οτι δε στο λέω, δεν είναι οτι φοβάμαι αλλά οτι δεν μπορώ... Θέλω να σε κρατάω για πάντα, η ώρα μαζί σου φαίνεται αστεία μικρή...
Κάποτε θα σου τα πω όλα.... Τώρα αρκούμαι στο να στο δείχνω, τι ακριβώς σημαίνεις για μένα.. Κάποτε θα μάθεις για τα πάντα, ακόμα και για τα δάκρυα μου, όταν όμως η μπόρα περάσει...
Γιατί, εγώ, θα είμαι πάντα δίπλα σου... Για να μη σε πληγώσει τίποτα...

Αγάπη..

Μη με ρωτάς αν η αγάπη ανασταίνει, είπε κάποιος κάποτε το είδε να συμβαίνει...
Ξύλινα Σπαθιά-Στο βράχο

Και γω σ'αγαπώ, και δεν είναι ανάγκη να είναι ερωτικό..

Μπορείς?

Μπορείς να ζεις το σήμερα? Μπορείς να σκέφτεσαι οτι η ζωή είναι υπέροχη και συ τυχερός που τη ζεις?
Μπορείς να ανοίξεις το παράθυρο και να χαρείς με την παρουσία του ήλιου? Να χαρείς απλά επειδή έχει καλό καιρό, ή επειδή ακούς και βλέπεις πολύχρωμα όνειρα?


Έτσι θέλω να νιώθω. Να μην με τραβάει κανείς και τίποτα κάτω..
Παρόλο που νιώθω έσενα να με πλησιάζεις επικίνδυνα..

So long ago..

Τόσο καιρό πριν ήμουν μια άλλη Μαρία. Και τώρα έγινα μια άλλη Μαρία, που κρύβεται όμως, δεν με αφήνει να την δω, να δω ποιά είναι και πως είναι. Δεν ξέρω πως φαίνομαι πλέον στους άλλους, αν και αυτό που θα έπρεπε να με απασχολεί είναι το οτι δεν ξέρω ποια είμαι πια. Είναι σαν να υπάρχουν πλέον δύο Μαρίες, μια αληθινή, και μια ψεύτικη, υπομονετική και ανεκτική ως σημείου αηδίας. Και η πραγματική Μαρία ξέρει την ύπαρξη της άλλης.. Αλλά αυτό δεν βοηθάει... Πρέπει η ''ψεύτικη'' Μαρία να καταλάβει την ύπαρξη της αληθινής, για να βρει το δρόμο της, και να γκρεμιστεί..
Ίσως και να παραληρώ, αλλά νιώθω σα χαμένη. Ίσως να νιώθω και απέχθεια για την ψεύτικη Μαρία που υπομένει τόσα, χωρις να λέει τίποτα απλά επειδή και μόνο πρόκειται για ένα αγαπημένο άτομο... Είναι αγαπημένο όμως?
Και αναρωτιέμαι... Πόσο ακόμα πρέπει να τραβηχτούν τα όρια για να καταλάβω τι μου συμβαίνει?

Ναι..

Είμαι πλέον εντελώς χαμένη, πνιγμένη στο βυθό σου.


Ούτε βοήθεια δεν μπορώ να φωνάξω..