Είναι δύσκολες στιγμές, αλλά τις περνάμε. Τις περνάμε και οι δύο, αλλά στην ουσία ίσως να μην ξέρεις πως περνάω εγώ. Γιατί το κατάλαβα απο αυτό που μου είπες σήμερα. Η αλήθεια όμως είναι οτι ναι, νιώθω άσχημα. Όχι απλά άσχημα.. Όλες τις φορές που θυμάμαι οτι έκανα αυτόν τον ένα μήνα, υποφέρω. Απο τύψεις και ενοχές. Και κλαίω. Μόνο κλαίω. Γιατί δεν μπορώ να εκφραστώ αλλιώς. Και μπροστά σου κρατιέμαι με το ζόρι να μην κλάψω. Ίσως χτες να φάνηκε λίγο, γιατί με κοιτούσες περίεργα. Αλλά δε θέλω να κλάψω μπροστά σου, μη ρωτάς γιατί. Και δεν ξέρω πως σκατά να επανορθώσω για ό, τι έκανα.. Δεν ξέρω.. Ελπίζω να με συγχωρέσεις κάποτε, μόνο αυτό...
Με πληγώνει όμως όταν αμφισβητείς το πόσο άσχημα νιώθω εγώ. Δεν είμαι αναίσθητη ούτε χαζή.. Αλλά θέλω να με καταλαβαίνεις και να μου μιλάς. Γιατι δε μου μιλάς?
Πάντα εύχομαι να μην υπήρχαν αυτές οι μέρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου