Μικρές αλήθειες

Πάντα πίστευα πως οι άνθρωποι είναι πολύπλοκα όντα. Όχι μόνο λόγω των ποικίλων συναισθημάτων τους, αλλά κυρίως λόγου του μυαλού τους. Σαν όργανο και όχι σαν κομμάτι σου εαυτού τους. Ίσως να έφταιγε και το γεγονός πως πίστευα οτι η επιστήμη μπορεί να τα εξηγήσει όλα, απο τον πόνο, σωματικό και ψυχικό, μέχρι την αγάπη. Όμως τα συναισθήματα δεν είναι ούτε ορμόνες, ούτε χημικές αντιδράσεις και εξισώσεις.. Ποιός μπόρεσε να εξηγήσει ποτέ απο που προέρχεται αυτός ο γνώριμος κόμπος στο λαιμό πριν ξεσπάσεις σε λυγμούς? Ποιός γνωρίζει τι συμβαίνει μέσα σου και νιώθεις οτι πλέον δεν μπορείς να συνεχίσεις να προσπαθείς για κάτι γιατί κάθε προσπάθεια σου μοιάζει να πάει χαμένη?

Είναι η ανθρώπινη φύση που μας καθιστά ευάλωτους, συχνά. Και γίνεται για κάποιο λόγο, πάντα καλό, αρκεί μόνο να διδαχτούμε απο τις εμπειρίες μας. Η διαδοχή των ημερών και τα γεγονότα της καθε μιας απο αυτές, είναι εκεί για να σου υπενθυμίζουν οτι τα πάντα περνάνε απο το χέρι σου, και μόνο εσύ μπορείς να καθορίσεις με τις επιλογές σου εάν οι μέρες σου θα είναι άσπρες ή μαύρες.

Όταν έρχεται όμως το γκρί στις ζωές μας, καταλαβαίνουμε τότε οτι δεν είμαστε μόνοι μας, αλλά υπάρχουν αλληλεπιδράσεις απο τις πράξεις άλλων ατόμων.. Γιατί πάντα υπάρχει το γκρί, και είτε γίνεται αστραφτερό λευκό, ή απλά μαυρίζει απίστευτα..

Πολλές φορές όμως, παρόλο που έχουμε την απόλυτη ευτυχία δίπλα μας, της κλείνουμε την πόρτα, είτε φοβούμενοι το κόστος, έιτε απλά βάζοντας τον εγωισμό μας πάνω απο αυτήν. Η ευτυχία όμως έιναι σαν τα ανθρώπινα χρόνια.. Όσο την αφήνουμε να περνάει ανέγγιχτη, τόσο αυτή φθείρεται, φτάνοντας στο τέλος, στο θάνατο της..

Η ευτυχία είναι για το τώρα, είναι αυθόρμητη.. Δε μπαίνει σε καλούπια ή σε κλισέ... Η ευτυχία είναι το τώρα, μια απλή στιγμή, και ποτέ δεν πρέπει να χάνεται..