Έχουμε δεν έχουμε 4 ώρες που είμαστε χώρια. Εμένα όμως μου λείπεις ήδη και νιώθω μόνη όταν δε σε έχω δίπλα μου. Χτες, κοιμηθήκαμε μαζί μετά απο 3 μήνες. Και όσες φορές ξυπνούσα για να σε δω δίπλα μου, μετά δεν ήθελα να κοιμηθώ, μόνο να σε κοιτάω πως κοιμάσαι. Τα μάτια σου, τα χέρια σου, τα χείλη σου, την ανάσα σου που ήταν σταθερή και ήρεμη. Και δε θα 'θελα να είμαι πουθενά αλλού εκείνη τη στιγμή. Ήσουν δίπλα μου και αυτό μου έφτανε και ευχόμουνα το βράδυ αυτό να κρατήσει για πάντα. Και το επόμενο πρωί, η μόνη σκέψη που είχα στο μυαλό μου ήταν το πόσο πολύ θέλω να ζήσω μαζί σου. Τα πάντα, το οτιδήποτε, κακά και καλά. Και τώρα που τα γράφω αυτά, μόνο ένας κόμπος έρχεται στο λαιμό μου. Δεν ξέρω πραγματικά το γιατί, αλλά υπάρχει εκεί και με βασανίζει... Πως να στο πω, χωρίς εσένα νιώθω απροστάτευτη, μόνη, ανούσια. Περπατάω στο δρόμο χωρίς να έχω προορισμό, εάν δεν έρχομαι σε σένα. Δε διασκεδάζω χωρίς εσένα δίπλα μου, δεν περνάω καλά αν δεν είσαι εκεί..
Εγώ και εσύ, ένα.
4 σχόλια:
Εγω κι εσυ ενα και δυο ειμαστε περισσοτεροι :p
Εγώ και εσύ, ένα.. Δεν ακούγεται ωραίο?? :)
Εγώ και συ, δύο, χώρια, μούτρα, ένταση, απορία, κρίμα,
τώρα ψάχνω να'βρω λογική,
σίγουρα θα ψάχνω για πολύ.
(Οι δύο τελευταίοι στίχοι από το τραγούδι των ΕΥΟΙ ΕΥΑΝ.)
Καταλαβαίνω κι έζησα πρόσφατα ότι περιγράφεις αλλά
...είμαστε χώρια.
Σε καταλαβαίνω απόλυτα.. Ακόμα όμως και αν είστε χώρια, έχεις την ωραία ανάμνηση, τις μυρωδιές και τις εικόνες..
Δημοσίευση σχολίου